Luuk den Hartog
C. Portaal Clemenskerk
Fotografie
Het gevoel opgenomen te zijn in een groter geheel, een wijds en groots landschap, heb ik leren kennen toen ik als kind veel tijd doorbracht in de ‘polder’. Alleen of met anderen, onder een maatloze hemel waarlangs de wolken van de seizoenen drijven, terwijl de bomen en de vogels de stilte laten horen. In de verte de rivier met het soms dreigende water. Alleen wat foto’s zijn er nog over van deze leefomgeving. Het huis aan de andere, de veilige, kant van de dijk, de bloemen om te plukken, de salamanders in de kleine plas: voorbij, verdwenen, vergaan. Deze ruimte leeft alleen nog in mij voort en is een belangrijke drijvende kracht achter mijn fotografisch werk. De verstilling, de continue aan- en afwezigheid van de tijd, is herkenbaar in mijn foto’s. De beelden lijken eeuwigheidswaarde na te streven; ze willen het opnemen tegen het vergeten en ze kunnen slecht tegen hun verlies. De schoonheid komt steeds als winnaar tevoorschijn als het verborgene aan de oppervlakte wordt gebracht. Als dit geen nostalgie is: het verlangen een brug te slaan tussen het ‘nu afwezige’ en het ‘ooit aanwezige’. Het vastleggen van de vergankelijkheid door haar op te heffen. Is dat niet de kern van alle fotografie?
Als fotograaf ben ik autodidact. Mijn foto’s ontstaan door er met de camera, steeds gerichter, op uit te trekken en in contact te treden met de realiteit. Vooral de natuur, in de breedste zin van het woord, is mijn inspiratiebron. Lange periodes van mijn leven ben ik niet met fotograferen bezig geweest. Ik heb mij wel altijd door de kunsten laten beinvloeden. Pas laat ben ik gaan genieten van de mogelijkheden die het digitale tijdperk biedt. De laatste tijd heb ik de behoefte mijn foto’s te laten zien.
.
Luuk den Hartog
Online Veiling : Tulpen